This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Editing/proofreading, Subtitling
Expertise
Detailed fields not specified.
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Polish: Jane Urquhart, ‘The Stone Carvers’ General field: Art/Literary Detailed field: Poetry & Literature
Source text - English During the first half of the war years. Allward walked to his studio like a ghost from the past who has no knowledge or interest in the present, fixed images of bronze figures in his mind, his preoccupation with casting larger and larger objects blocking his view of the carnage in the papers and the mourning of his neighbours. As if he were an arctic navigator determined to find the Northwest Passage, he was frozen into his own discoveries, unable to stop commemorating the might of the empire. Commissions had for some time been arriving at his door: a statue of Sir Oliver Mowat, the Alexander Bell Memorial, the memorial to the Boer War. His wife presided over his domestic life with efficiency and pride. He was a great man, still young, and yet too old to go overseas. Their children were, thankfully, simply too young to think about the war at all.
Who knows who or what shattered his indifference, or why, but the last years of the war came to him as a great awakening that let all the horror in, and he dreamed the Great Memorial well before the government competition was announced. He saw the huge twin pillars commemorating those who spoke French and those who spoke English, the allegorical figures with downcast or uplifted faces, and in the valley beneath the work of art, the flesh and bones and blood of the dead stirring in the mud. And then the dead themselves emerged like terrible naked flowers, pleading for a memorial to the disappeared, the vanished ones… those who were unrecognizable and unsung. The ones earth had eaten, as if her appetite were insatiable, as if benign nature had developed a carnal hunger, a yawning mouth, a sinkhole capable of swallowing, forever, one-third of those who had fallen. A messy burial without a funeral, without even a pause in the frantic slaughter.
Who were these boys with their dear eyes and their long bones, their unscarred skin and their educated muscle? How was it possible that they were destined to be soldiers? In what rooms had they stood? In what shafts of sunlight? Prairie grasses quivering beyond the old watery glass of farm windows. Snow falling softly on small uncertain cities, or into the dark lakes of the north. And all the footsteps they left in the white winter of 1914 would be gone by spring. The boys themselves gone the following autumn.
Nothing about the memorial was probable, even possible. Allward wanted white, wanted to recall the snow that fell each year on coast and plains and mountains, the disappeared boys’ names preserved forever, unmelting on a vast territory of stone that was as white as the frozen winter lakes of the country they had left behind. Or he wanted granite, like the granite in the shield of rock that bled down from the north toward the Great Lakes. So sad and unyielding, so terrible and fierce in the face of the farmer.
Translation - Polish W czasie pierwszej połowy wojny Allward wkraczał do studia jak duch z przeszłości, który ani nie ma pojęcia o teraźniejszości, ani nie jest nią zainteresowany. Zawodowo zajmował się odlewaniem coraz to większych figur z brązu i to one pochłaniały całą jego uwagę. Praca przesłaniała mu widok na rzeź w gazetach i żałobę sąsiadów. Zastygł w miejscu jak sternik zdeterminowany, żeby odnaleźć drogę z Europy do wschodniej Azji przez Arktykę, niezdolny zaprzestać rozpamiętywania potęgę imperium. Od jakiegoś czasu zlecenia napływały pod jego adres: statua Sir Olivera Mowata, pomnik Alexandra Bella, pomnik wojny burskiej. Żona Allwarda sprawnie i z dumą zajmowała się domem. On był człowiekiem ważnym, wciąż w kwiecie wieku, jednak za starym by wyruszyć za morze. Ich dzieci były, na szczęście, za małe żeby w ogóle myśleć o wojnie.
Nikt nie wie kto, co albo dlaczego zburzyło jego obojętność, lecz w ostatnich latach wojny doznał oświecenia, które dopuściło do niego cały ten horror. O Pomniku Pamięci zaczął śnić na długo zanim rząd ogłosił konkurs. Przed oczyma stawały mu dwie wielkie, jednakowe kolumny upamiętniające tych, którzy mówili zarówno po francusku, jak i po angielsku. Widział postaci o spuszczonych lub wzniesionych twarzach, górujące ponad doliną, gdzie ciała i krew umarłych poruszały się w błocie. To tam umarli wyłaniali się jak okropne, nagie kwiaty, upominając się o pomnik dla tych, którzy przeminęli, znikli… O pomnik dla tych, których twarzy nie rozpoznano i którym nie okazano należytego szacunku. Dla tych, których ziemia pochłonęła, jakby jej apetyt był nienasycony, jakby jej łagodna natura rozwinęła cielesny głód, rozwartą paszczę, łapczywy lej pochłaniający na zawsze jedną trzecią poległych. Niechlujny pochówek bez pogrzebu, bez najkrótszej nawet przerwy w gorączkowej rzezi.
Kim byli ci chłopcy o błyszczących oczach, długich kończynach, wolnej od blizn skórze i muskulaturze uczniaków? Jak to możliwe, że ich przeznaczeniem była wojna? W jakich pokojach bywali? Ku jakim promieniom słońca wznosili twarze? Trawy prerii kołyszące się za matowymi szybami gospodarstwa. Śnieg prószący na małe miasteczko albo ciemne jeziora północy. Wszystkie ich ślady z zimy 1914 roku stopnieją i znikną, zanim nadejdzie wiosna. Sami chłopcy znikną kolejnej jesieni.
Taki pomnik był niewykonalny. Allwardowi marzyła się biel. Pragnął przywołać nią śnieg, który spadał każdego roku na wybrzeże, równiny i góry. Pragnął upamiętnić nazwiska chłopców na zawsze, tak by nie zniknęli z szerokiej przestrzeni kamienia równie białego co zamarznięte jeziora państwa, które zostawili za sobą. Albo granit, takiego jak ten, który spływał krwią od północy aż po Wielkie Jeziora. Tak smutne i nieugięte, tak straszne i gwałtowne w oczach farmera.
More
Less
Translation education
Bachelor's degree - University of Lodz
Experience
Years of experience: 7. Registered at ProZ.com: Dec 2016.
Adobe Acrobat, Microsoft Excel, Microsoft Word, OmegaT, GIMP, Subtitle Edit, Powerpoint
CV/Resume
CV available upon request
Bio
Greetings! I am native speaker of Polish based in Germany and a graduate student of English Philology with German. I use my language skills in proofreading texts in Polish and English, as well as translating in pairs ENG>POL, POL>ENG, GER>POL, GER>ENG.
Keywords: game localisation, game localization, games, English, Polish, proofreading, translation, film, video games, games. See more.game localisation, game localization, games, English, Polish, proofreading, translation, film, video games, games, photography, literature. See less.
Portfolio